Turkije

8 mei tot 3 juni 2008

Een goed begin van een nieuwe baan begint met een vakantie alleen al om je vakantiedagen bij je vorige baas op te maken. Voor deze reis hadden we gekozen voor Turkije. We hadden een vliegticket naar Istanbul (het vroegere Constantinopel) en een hotel geboekt. Terug vlogen we van Ankara. We hadden ruim twee weken de tijd om daar te komen. Vanaf het vliegveld Ataturk in Istanbul werden we opgehaald door de ophaalservice van het hotel. Daar aangekomen en na het nuttigen van een non-alcoholisch drankje zijn we de stad gaan verkennen.

De tweede dag hebben we s’ ochtends het Topkapi paleis bezichtigd en s’ middags de Sultanamet moskee (blauwe moskee) en de Yerebatan Sarniçi (een ondergronds Byzantijns waterreservoir).
Natuurlijk hebben we in Istanbul ook de Hagia Sophia, het belangrijkste monument, en de Galatatoren (een 12de eeuwse verdedigingstoren, die ooit het hoogste punt van Istanbul was) je hebt hier een fantastisch uitzicht over de Gouden Hoorn en de Bosporus. In de buurt van de toren heb je een heel oud klein trammetje dat ons naar het Taksimplein bracht waar we de bus naar Selcuk, onze volgende bestemming, konden regelen. Ook hebben we een bootreis over de Bosporus, een zeestraat in Turkije die de Zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee en, Europa scheidt van Azië, gemaakt. In Karaköy heerlijke baklava gegeten. S’avonds aan de waterpijp bij een cafe/koffeeshop dat gelegen was op een oud kerkhof. De laatste dag in Istanbul zijn we met de buurt naar Kadikoy geweest en een waterpijp gekocht. Daarna gewacht tot de nachtbus om 23.00 uur naar Selçuk vertrok.

Met de bus op de boot de Zee van Marmara over richting Selçuk waar we s’ochtends om 08.30 uur aankwamen. Een hotel was snel gevonden. S’middags naar de Turkse sauna ofwel strand (rond de 32º) geweest. In het hotel gegeten waar de oma van de hoteleigenaar voor ons kookte. De volgende dag naar Ephesus, een oude Romeinse stad en naar Sirince geweest dat via een weg dat omhoog tussen wijngaarden en boomgaarden slingert en plots is daar het dorpje (800 inwoners). Ook hebben we de bus naar Pamukkale geregeld voor de volgende dag.

Om 9.30 uur met de bus naar Pammukale een reisje van 3 uur. Toen we de bus uit kwamen merkten we pas hoe heet het was. Leve de airco. S’ middags de kalkberg op waar Pamukkale om bekend “staat en in een thermische bron gezwommen. Tijdens het eten de bus naar Fethiye geregeld.

Om 8.45 uur werden we van het hotel met een dolmus(klein busje) opgehaald en naar het grote busstation in Denizli gebracht waar de bus om 10.00 uur richting Fethiye vertrok. Om 14.00 uur kwamen we in Fethiye aan. Na het gebruikelijke kopje thee zijn we met de dolmus, die veel weg had van een discobus, naar Kayaköy (ghost town) geweest. In Fethiye heeft Saskia een paragliding
sprong gemaakt ze al geland voordat ik het door had. Daarna zijn we in een lagune in de zon en door de zon verbrand. Op de laatste dag in Fethiye zijn we met de boot naar Butterfly Vally, een van de mooiste baaien rond Fethiye, gelegen tussen stijle rotsen, biedt deze vallei een schuilplaats voor meer dan 70 verschillende soorten vlinders die wij niet hebben gezien. Na het dagje varen hebben we op het busstation van Fethiye een bus voor de volgende dag naar Konya geregeld.

Om 10.30 uur werden we van ons hotel opgehaald en naar het busstation gebracht. Om 10.00 uur vertrok de bus richting Konya waar we 8 uur over zouden doen. Na 1 uur rijden werden we gecontroleerd door militairen op persoonsbewijzen en paspoorten. Dat gaf een oponthoud van een half uur. Uiteindelijk werden de 8 uur 10 uur.

De volgende dag hebben we s’ ochtends het Mevlana museum (een van de belangrijkste musea voor de Turken) bezocht en hebben we de bus naar Göreme geboekt voor de volgende dag om 7.00 uur. S’ middags zijn we met de bus naar Silla, een gehucht, gegaan en s’ avonds in een theehuis aan de waterpijp. Het was echt een gekkenhuis toen Galatasaray van Fenerbahçe won en landskampioen werd.

Om 6.00 uur s’ ochtends met de taxi naar het busstation om met de bus naar Göreme in Capadocia, te gaan. Daar aangekomen een hotelletje gezocht wat echt heel leuk bleek te zijn en de eigenaar alles regelde en volgens mij aan ADHD leed, naar het openlucht museum geweest. De volgende dag hebben we een auto, geen Ford transit, gehuurd en hebben we Avalos, Urgup en Mustafapasa bezocht. Ook hebben we de Yeralti Kentleri (Underground Cities) bezocht en hebben we de Ihlara vallei bezocht. De laatste dag in Capadocia moesten we de bus naar Ankara regelen voor de volgende dag, tevens onze laatste dag in Turkije en hebben we door Rose-valley gelopen.

De laatste dag om 10.00 uur met de bus naar Ankara waar we om 15.30 op het busstation aankwamen. Met de metro Ankara in waar we het Mausoleum van Atatürk hebben bezocht. Verder is er niet veel te doen in Ankara en zijn we terug naar het busstation gegaan waar we de bus naar het vliegveld Esenboga hebben genomen waar ons vliegtuig s’ nachts om 03.00 uur richting Amsterdam vertrok.